Exhibitions
2023 FEAR Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, Beernem
2023 VOLT, WARP Contemporary Art Platform, Sint-Niklaas
2023 Buy Local 3 Kunsthal, Gent
2022 Stimulans,Paardenstallen, Kortrijk
2021 Kunstwedstrijd Grafiek, CC Zwanenberg, Heist op den berg
2021 Lustrum Kunstenaar van de maand, Zebrastraat, Gent
2021 F(utility) group expo with Merel Cremers, Irja Syvertsen, Merel Van de Casteele, Blanco, Gent
2021 Show up / Show off - Onboards Biennale, Keyserlei, Antwerpen
2021 Buy Local 2 Kunsthal, Gent
2020 Buy Local 1, Kunsthal, Gent
2019 51e Grote Prijs Actuele Tekenkunst CC De Ververij, Ronse
2019 Inkots - Uitkots Kunstenaar van de maand, Zebrastraat, Gent
2019 LOSS Kunstenfestival SABK, Zottegem
2019 Prijs voor Grafiek Fonds Hilde Demedts, Mudel, Deinze
2018 Slash 0.1, SABK Deinze, Deinze
2017 Prijs voor Grafiek- Bijzondere editie Centre De la Gravure et de l’image imprimée, La Louviere
2017 Kunstwedstrijd Grafiek,CC Zwanenberg, Heist op den berg, 2de laureaat
2014 Tijana Ludovic & Jolien Collen, NVT Galerie, Gent
2014 Crox 464, Croxhapox, Gent
2013 5 jaar Leerling - Meester, De Pont, Tilburg (NL)
2014 Concordia Concours, PAK, Gistel
2014 All you need is in danger, Entrepot Fictief, Gent
2014 Tadaa, solo Zebrastraat, Gent
2014 Mayday Mayday Campo Victoria, Gent
2014 Tumult in ent Charlatan, Gent
2014 Face the Fact Croxhapox, Gent
2014 Expositie 6, Kunstpodium T, Tilburg (NL)
2023 FEAR Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, Beernem
2023 VOLT, WARP Contemporary Art Platform, Sint-Niklaas
2023 Buy Local 3 Kunsthal, Gent
2022 Stimulans,Paardenstallen, Kortrijk
2021 Kunstwedstrijd Grafiek, CC Zwanenberg, Heist op den berg
2021 Lustrum Kunstenaar van de maand, Zebrastraat, Gent
2021 F(utility) group expo with Merel Cremers, Irja Syvertsen, Merel Van de Casteele, Blanco, Gent
2021 Show up / Show off - Onboards Biennale, Keyserlei, Antwerpen
2021 Buy Local 2 Kunsthal, Gent
2020 Buy Local 1, Kunsthal, Gent
2019 51e Grote Prijs Actuele Tekenkunst CC De Ververij, Ronse
2019 Inkots - Uitkots Kunstenaar van de maand, Zebrastraat, Gent
2019 LOSS Kunstenfestival SABK, Zottegem
2019 Prijs voor Grafiek Fonds Hilde Demedts, Mudel, Deinze
2018 Slash 0.1, SABK Deinze, Deinze
2017 Prijs voor Grafiek- Bijzondere editie Centre De la Gravure et de l’image imprimée, La Louviere
2017 Kunstwedstrijd Grafiek,CC Zwanenberg, Heist op den berg, 2de laureaat
2014 Tijana Ludovic & Jolien Collen, NVT Galerie, Gent
2014 Crox 464, Croxhapox, Gent
2013 5 jaar Leerling - Meester, De Pont, Tilburg (NL)
2014 Concordia Concours, PAK, Gistel
2014 All you need is in danger, Entrepot Fictief, Gent
2014 Tadaa, solo Zebrastraat, Gent
2014 Mayday Mayday Campo Victoria, Gent
2014 Tumult in ent Charlatan, Gent
2014 Face the Fact Croxhapox, Gent
2014 Expositie 6, Kunstpodium T, Tilburg (NL)
Nominations
2017 Kunstwedstrijd Grafiek, CC Zwanenberg, Heist op den berg, 2de laureaat
2013 Juryprijs, Sint Lucas, Gent
2017 Kunstwedstrijd Grafiek, CC Zwanenberg, Heist op den berg, 2de laureaat
2013 Juryprijs, Sint Lucas, Gent
Programmes
2023 Artist Village, WARP in collaboration with CBK Zeeland, Middelburg
2023 Artist Village, WARP in collaboration with CBK Zeeland, Middelburg
Education
2015 Specific teacher Training, Luca School of Arts, Ghent
2013 Master Visual Arts: Printmaking, Luca School of Arts, Ghent
2012 Bachelor Visuel Arts: Printmaking Luca School of Arts, Ghent
2015 Specific teacher Training, Luca School of Arts, Ghent
2013 Master Visual Arts: Printmaking, Luca School of Arts, Ghent
2012 Bachelor Visuel Arts: Printmaking Luca School of Arts, Ghent
Contributions
2022 Kunstletters #019 Interview | Uit de collectie van Kunst in Huis | Zoë Hoornaert & Claudine Helleweg
|
|
|
2016 Werkloos mag, in Limbo, issue 2 | selected by Heleen De Boever, words by Saquina Karla Guiam image by Jolien Collen
2013 Over de 'momenteel' vermogens in het spel van Jolien Collen | Freek Lomme, 5 jaar Leerling - Meesterproject
Ondertussen… leeft het.
Over de ‘momentale’ vermogens in het spel van Jolien Collen
Terwijl Jolien bezig is ontwarren en ontrafelen er dingen. Ze portretteert en benoemt terwijl ze bezig is: ze anticipeert al weergevend, schetst vooruit en bepaald de lijn van haar pen al doende. Ze werkt het niet uit maar leeft dat uit; haar werk is een levenshouding.
Ze vraagt ons mee te spelen in haar spel. Haar onderwerpen figureren als gepersonifieerde dingen die een eigen karakter hebben.
Haar figuren zijn een eigen informatiebron met eigen verhalen. Terwijl ze deze voor ons borduurt, gaan we een relatie aan waarin we samen met deze figuren door kunnen borduren; de tekens en de dingen die ze neerzet turen in de verte, voeren ons mee in een navolgbaar pad waarin we worden geprikkeld om samen met deze figuren een pad in te slaan. Dat is erg leuk. Maar ook wel spannend. Het is cryptisch en uitnodigend. Kunst, als tekens en dragers, wordt een gebruiksvoertuig: geen statisch ding maar een symbolisch voertuig voor een gedeelde en uit te leven levendigheid.
We wortelen in die materie als onze mentale tentakels hun sensitiviteit laten ankeren; wanneer we ons laten grijpen of worden gegrepen door de intensiteit van lijnen, het gruis van het potlood, de kracht van de streek en de complete situering van alle elementen mentaal verstaan en haar taal toelaten in onze geesteswereld. Dan kunnen we verder betekenen met die figuren want dan klopt het; dan hebben we een chemie die vloeit en een wereld die voller wordt…terwijl ze ontvouwd en terwijl ze haar war tastbaar maakt… echt maakt…. maar dan moet het wel doorzingen.
De bewegingen in deze levendigheid zijn niet perse af; ze situeren de werkelijkheid van die momenten terwijl ze nog ontwikkelt. Net zoals u als lezer in dit moment deze tekst leest, zo tekent Jolien in het moment dat ze tekent. We zijn vatbaar voor de dingen en verhouden ons in onze omgeving en door onze achtergrond. In de betekenismogelijkheden van dat moment komen onze geest en ons lichaam samen. Dat moment wordt gevolgd door een volgend moment: een volgende kleine stap verder in de situatie. We zijn klein, misschien naïef, terwijl we ons leven ontvouwen. We zijn gewoonweg een stel speelse, rommelende kaboutertjes…
Leven volgens Jolien is leven als ontwikkeling in de volkomenheid van een onvolkomen kluwen; een werkelijkheid die beweegt maar echt is. We zijn niet pas echt wanneer we volwassen zijn of echt wat ‘mogen’ zeggen’, maar zijn echt als we de herkenning voelen. Het is een pleidooi voor een eerlijke volkomenheid in het moment en daarin los te komen van de volkomen pretenties van de lasten die we meedragen of de wensen die we projecteren. Het is een speelse dynamiek in de status-quo. Ze prikkelt tot meer binnen het vermogen van de partijen in dat moment. Het gaat om de zuiverheid van mensen in de momentale puurheid van hun kleinschaligheid.
Freek Lomme, Eindhoven
Freek Lomme is freelance curator en schrijver, o.a. directeur van presentatie-instelling en uitgeverij Onomatopee
Over de ‘momentale’ vermogens in het spel van Jolien Collen
Terwijl Jolien bezig is ontwarren en ontrafelen er dingen. Ze portretteert en benoemt terwijl ze bezig is: ze anticipeert al weergevend, schetst vooruit en bepaald de lijn van haar pen al doende. Ze werkt het niet uit maar leeft dat uit; haar werk is een levenshouding.
Ze vraagt ons mee te spelen in haar spel. Haar onderwerpen figureren als gepersonifieerde dingen die een eigen karakter hebben.
Haar figuren zijn een eigen informatiebron met eigen verhalen. Terwijl ze deze voor ons borduurt, gaan we een relatie aan waarin we samen met deze figuren door kunnen borduren; de tekens en de dingen die ze neerzet turen in de verte, voeren ons mee in een navolgbaar pad waarin we worden geprikkeld om samen met deze figuren een pad in te slaan. Dat is erg leuk. Maar ook wel spannend. Het is cryptisch en uitnodigend. Kunst, als tekens en dragers, wordt een gebruiksvoertuig: geen statisch ding maar een symbolisch voertuig voor een gedeelde en uit te leven levendigheid.
We wortelen in die materie als onze mentale tentakels hun sensitiviteit laten ankeren; wanneer we ons laten grijpen of worden gegrepen door de intensiteit van lijnen, het gruis van het potlood, de kracht van de streek en de complete situering van alle elementen mentaal verstaan en haar taal toelaten in onze geesteswereld. Dan kunnen we verder betekenen met die figuren want dan klopt het; dan hebben we een chemie die vloeit en een wereld die voller wordt…terwijl ze ontvouwd en terwijl ze haar war tastbaar maakt… echt maakt…. maar dan moet het wel doorzingen.
De bewegingen in deze levendigheid zijn niet perse af; ze situeren de werkelijkheid van die momenten terwijl ze nog ontwikkelt. Net zoals u als lezer in dit moment deze tekst leest, zo tekent Jolien in het moment dat ze tekent. We zijn vatbaar voor de dingen en verhouden ons in onze omgeving en door onze achtergrond. In de betekenismogelijkheden van dat moment komen onze geest en ons lichaam samen. Dat moment wordt gevolgd door een volgend moment: een volgende kleine stap verder in de situatie. We zijn klein, misschien naïef, terwijl we ons leven ontvouwen. We zijn gewoonweg een stel speelse, rommelende kaboutertjes…
Leven volgens Jolien is leven als ontwikkeling in de volkomenheid van een onvolkomen kluwen; een werkelijkheid die beweegt maar echt is. We zijn niet pas echt wanneer we volwassen zijn of echt wat ‘mogen’ zeggen’, maar zijn echt als we de herkenning voelen. Het is een pleidooi voor een eerlijke volkomenheid in het moment en daarin los te komen van de volkomen pretenties van de lasten die we meedragen of de wensen die we projecteren. Het is een speelse dynamiek in de status-quo. Ze prikkelt tot meer binnen het vermogen van de partijen in dat moment. Het gaat om de zuiverheid van mensen in de momentale puurheid van hun kleinschaligheid.
Freek Lomme, Eindhoven
Freek Lomme is freelance curator en schrijver, o.a. directeur van presentatie-instelling en uitgeverij Onomatopee
2013 ' Schuld en plezier gaan heel goed samen' Column Joyce Roodnat - NRC Handelsblad 11/07/2013
Ook Museum De Pont in Tilburg presenteert een tentoonstelling van net afgestudeerde jonge kunstenaars. Allemaal goed. Maar eentje is beter. Die maakte een kamertje waar 1 persoon tegelijk binnen mag. Er staan geglazuurde aardewerken kommetjes, er liggen scherven. Zoek het kommetje uit dat je het meest aanspreekt, is de opdracht. En dan: neem een beslissing. Gooi het stuk. Of zet het terug.
Deze installatie van Jolien Collen (22) uit Gent heet Guilty Pleasure. Ze wekt heftige gevoelens. Ze spreekt je geweten aan, je wordt uitgedaagd tot vandalisme. Ga je op de verleiding in, dan groeit de installatie dus, met jouw scherven en jouw inslag in de zwarte achterwand. Ze is al mooi en wordt dan mooier. Maar je bent wreed: op een filmpje aan de deur van Guilty Pleasure zag je Collen de kommetjes maken. Haar handen, haar concentratie, het spatje klei op haar wang, ze maken het plezier nog schuldiger.
Ik kies een groen kommetje. Ja, dat vind ik het mooiste.
Ik smijt het kapot. Heerlijk.
Zal ik? Welja. Ik doe er nog een. Niemand die het ziet. Dat rode. Crash! Nog eentje?
Ik bel Jolien Collen op. Ze is bezig met kommetjes draaien, honderden kommetjes, die ze per stuk afwerkt en glazuurt. „Ja, in elk potje stop ik even veel gevoel, ik ben een pietje precies.” Ze schatert, dat doet ze regelmatig. Bijvoorbeeld als ik beken dat ik eerlijk gezegd drie kommetjes heb stukgegooid. „Ik vind het super dat je dat hebt gedaan”, joelt ze. „Ik houd van valsspelen.”
De kommetjes gaan trouwens half zo snel als ze verwachtte. „Heel veel mensen gooien niet.”
Die onttrekken zich dan aan je werk, zeg ik.
Vindt zij van niet. „Met niets doen en terugzetten voeg je ook iets toe. Namelijk niets.”
Guilty Pleasure is vrolijk maar ook zwaar op de hand, verklaart ze. „Want ik dwing iemand om helemaal alleen een keuze te maken.”
Heeft ze zelf gegooid? Stilte. Dan:
„Twee keer. De eerste keer in de proefopstelling. Ik vond het leuk. De tweede keer was in De Pont. Met een lelijk potje. Nee, ik doe het niet nog eens.”
Waarom niet?
„Smijten is leuk. Maar het mooiste potje kiezen en het dan vernielen, dat kan ik niet nog een keer.”
Even is ze stil. Dan giert ze het weer uit.
Deze installatie van Jolien Collen (22) uit Gent heet Guilty Pleasure. Ze wekt heftige gevoelens. Ze spreekt je geweten aan, je wordt uitgedaagd tot vandalisme. Ga je op de verleiding in, dan groeit de installatie dus, met jouw scherven en jouw inslag in de zwarte achterwand. Ze is al mooi en wordt dan mooier. Maar je bent wreed: op een filmpje aan de deur van Guilty Pleasure zag je Collen de kommetjes maken. Haar handen, haar concentratie, het spatje klei op haar wang, ze maken het plezier nog schuldiger.
Ik kies een groen kommetje. Ja, dat vind ik het mooiste.
Ik smijt het kapot. Heerlijk.
Zal ik? Welja. Ik doe er nog een. Niemand die het ziet. Dat rode. Crash! Nog eentje?
Ik bel Jolien Collen op. Ze is bezig met kommetjes draaien, honderden kommetjes, die ze per stuk afwerkt en glazuurt. „Ja, in elk potje stop ik even veel gevoel, ik ben een pietje precies.” Ze schatert, dat doet ze regelmatig. Bijvoorbeeld als ik beken dat ik eerlijk gezegd drie kommetjes heb stukgegooid. „Ik vind het super dat je dat hebt gedaan”, joelt ze. „Ik houd van valsspelen.”
De kommetjes gaan trouwens half zo snel als ze verwachtte. „Heel veel mensen gooien niet.”
Die onttrekken zich dan aan je werk, zeg ik.
Vindt zij van niet. „Met niets doen en terugzetten voeg je ook iets toe. Namelijk niets.”
Guilty Pleasure is vrolijk maar ook zwaar op de hand, verklaart ze. „Want ik dwing iemand om helemaal alleen een keuze te maken.”
Heeft ze zelf gegooid? Stilte. Dan:
„Twee keer. De eerste keer in de proefopstelling. Ik vond het leuk. De tweede keer was in De Pont. Met een lelijk potje. Nee, ik doe het niet nog eens.”
Waarom niet?
„Smijten is leuk. Maar het mooiste potje kiezen en het dan vernielen, dat kan ik niet nog een keer.”
Even is ze stil. Dan giert ze het weer uit.
